Το (Παρα)Κράτος Της Σιωπής

Το ότι ο κρατικός μηχανισμός χαφιεδισμού και ψευδαίσθησης ασφάλειας συνδέεται με παρακρατικές οργανώσεις με δεσμούς αίματος σχεδόν είναι λίγο πολύ γνωστό. Τον τελευταία καιρό βέβαια κάποια πράγματα βγάζουν μάτι. Βλέπουμε ένστολους που κάτω από το σήμα της ΕΛ.ΑΣ. κρύβουν τη σβάστικα των νεοναζί ή το σήμα της Χρυσής Αυγής. Είδαμε τους δολοφόνους της (ανύπαρκτης κατά τα άλλα) νεοναζιστικής οργάνωσης να εφορμούν μαζί με τα ΜΑΤ σε τέλειο σχηματισμό και αλληλοκάλυψη ενάντια σε αντιρατσιστική διαδήλωση. Τους ακούσαμε να λένε στα ΜΑΤ «κάντε κάτι και εσείς ρε παιδιά δεν μπορούμε όλα μόνοι μας». Το δεν μπορούμε όλα μόνοι μας σήμαινε προφανώς πως δεν μπορούσαν να μαχαιρώσουν παρά μόνο έναν... Ακούσαμε ακόμα να υψώνεται η κραυγή «μαζί θα τους φάμε». Αυτά τα εξόφθαλμα παραδείγματα έκαναν πολλούς να ξυπνήσουν και να αντιληφθούν την πραγματικότητα. Το παρακράτος σαν μία άλλη Κου Κλουξ Κλαν ελίσσεται και διαβρώνει την κοινωνία με τους δικούς της όρους με την πλήρη κάλυψη του επίσημου κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού. Παρ’ όλο όμως που αυτά τα γεγονότα δεν έχουν πάνω από δίμηνο βλέπουμε πως τελευταία η κατάσταση έχει χειροτερέψει. Βλέπουμε πως πλέον στόχος δεν είναι μόνο οι αντιρατσιστικές ή οι αντιεξουσιαστικές πορείες αλλά στοχοποιούνται αυτόνομα στέκια, κομμουνιστικές οργανώσεις, καταλήψεις ακόμα και πρόσωπα συγκεκριμένα διατηρούν φάκελο στην ασφάλεια! Πριν μία βδομάδα βγήκαν στη δημοσιότητα στοιχεία αστυνόμου – μέλους της Χρυσής Αυγής το οποίο είχε πληροφορίες από πρώτο χέρι για τις παρακολουθήσεις σε αυτόνομα στέκια. Βγήκαν πολλά τέτοια «καλούδια» στη φόρα τους τελευταίους 3 μήνες. Και ως αντίδραση είδαμε διάρρηξη μετά εμπρησμού στην ΠΡΩΚΑΤ τον Ιανουάριο καθώς και βίαια πλήγματα στο ελευθεριακό στέκι της Πικροδάφνης. Τους τελευταίους μήνες έχουμε: Διάρρηξη στο χώρο γραφείων τεσσάρων εργατικών σωματείων, διάρρηξη στο υλικό δικογραφίας των 49 αθωωμένων φοιτητών, επιθέσεις στη λέσχη Υπογείως στην Καλλιδρομίου, δολοφονική επιδρομή αγνώστων ανάμεσα από αστυνομικούς κατά στελεχών του ΕΕΚ στον Ταύρο κ.λπ. Πριν μία βδομάδα ως εκδίκηση είχαμε εμπρησμό στο κτίριο της κατάληψης Πραπόπουλου στο Χαλάνδρι. Την Δευτέρα ήταν η εκδίκαση της υπόθεσης του «Περίανδρου». Ακόμα και μετά από 10 χρόνια και η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τωρινή της ΝΔ δεν έχουν καταφέρει να μας πούνε γιατί «τιμωρήθηκε» μόνο ο ένας (Ανδριτσόπουλος) από τους τρεις που πήρε μέρος σε εκείνη την δολοφονική επίθεση. Το κράτος αγκαλιά με την κάθε είδους παρακρατική οργάνωση που ελέγχει ή δωροδοκεί προσπαθεί να καταπνίξει όποιον δεν φοβάται να διεκδικεί τα δικαιώματά του. Προσπαθεί να αφανίσει κάθε ιδέα για ανατροπή, για αγώνα. Στην ουσία προσπαθεί να μας υποτάξει επειδή μας φοβάται. Η απάντηση που πρέπει να πάρουν είναι ότι εμείς θα σταματήσουμε να διεκδικούμε αυτά που μας αξίζουν. 40 χρόνια μετά τον Μάη του ’68 θα τους φωνάζουμε πως τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα. Θα τους φωνάζουμε πως όσο και αν το θέλουν αυτοί, όσο και αν μας χτυπάνε, όσο και αν θέλουν να τους υπακούσουμε δεν θα υποταχτούμε....